65 yaşındaki Elmas Abla, oturduğu gecekondu bahçesinin neşe kaynağı. Kocayı boşamış bir şen dul da denebilir, eşinden boşanmış oğlunun çocuklarının bakımını üstlenmiş çınar gibi bir babaanne de, diyaliz hastası yaşlı bir kadın da... Nereden bakıldığına bağlı.
Bizce bir sürü kadını bünyesinde toplamış, cabbar bir insanıdır.
Ne vakit eski kocadan açılsa laf ya da evlilikten, gayri ihtiyari tecrübeyle sabit şu cümle dökülür dilinden "Sevgi de neymiş fışt diye geçiyor. Geriye ne kaldı diye bak dur sen!" Ona baktıkça kararsız kalmamak mümkün değil, zaman mı geçiyor insanın üstünden, yoksa insan mı geçip gidiyor zamanın içinden... Sözün özü bu büyük muammanın çetin rampasında, zamanı alt etmiş, acıyı perdeleyen şen bir kahkaha Elmas Abla.
